Κατηγορίες Ελληνίδας Πελάτισσας.

Οι Ελληνίδες πελάτισσες είναι μεγάλα ζώα.

Πιθανότατα θα νομίζετε ότι το έχετε διαπιστώσει από προσωπική εμπειρία.

Και εγώ έτσι θα έλεγα πριν εργαστώ σαν πωλήτρια.

Πλανάστε όμως, αν νομίζετε ότι με την μια φορά στις δυο εβδομάδες που μπαίνετε σε ένα μαγαζί, μπορείτε να αντιληφθείτε την αχανή έκταση που καλύπτει η ανικανότητα της Ελληνίδας αγοράστριας.

Και αναφέρομαι εσκεμμένα, αποκλειστικά στην Ελληνίδα.

Γιατί ο άντρας είναι ο ριγμένος της υπόθεσης.

Και τα παιδάκια ακόμα περισσότερο.

Ενδεικτικά αναφέρω ότι ένα παιδάκι λιποθύμησε από τον κόσμο και την κούραση μέσα στο μαγαζί και η αγαπημένη του μανούλα αφού το συνέφερε το έβαλε να συνεχίσουν τα ψώνια, γιατί "έρχονται από μακριά".

Και μετά εγώ πρέπει να ειμαι ευγενική και να χαμογελάω.

ΔΕΝ.

Κατηγορίες πελάτισσας:

1. Η και καλά καλή.

Που σε βλέπει ότι κρατάς το βάρος σου σε ρούχα και τρέχεις, αλλά παρ' όλα αυτά πρέπει να μάθει εκείνη την στιγμή που είναι το στρινγκ με τις πούλιες, που είδε στην διαφήμιση και εμ σε σταματάει εκεί που έχεις αποκτήσει μια άλφα ταχύτητα, εμ κάνει μισή ώρα πρόλογο για να μην φανεί κακιά και γαϊδούρα.

Τι λέει: "Εεεεμ συγνώμη, εεε είσαι του καταστήματος;

Πωωωπωωω πολύ δουλειά έχετε ε; 

Καημενούλες.

Νααα σου πω, μηηηπως ξέρεις που έχετε τα βρακιά;;;"

Τι σκέφτομαι: "ΤΕΛΕΙΩΝΕ!

ΤΕ-ΛΕΙ-Ω-ΝΕ γαμώτη σου ανάθεμα την ώρα που γεννήθηκες κότα!!!"

2.Η μαμά.

Που έχει έρθει με τρία παιδιά να ψωνίσει Σάββατο μεσημέρι στο Mall και γκρινιάζει για την κατάσταση, ενώ προσπαθεί να επιβλέψει τα παιδιά της, ενώ προσπαθεί να με πείσει ότι το μυγόφτυμα που έχει για κόρη, που η λεκάνη της είναι σε φάρδος όση ο καρπός μου, πρέπει να ντυθεί από τα γυναικεία και όχι από τα παιδικά, ενώ θέλει να δοκιμάσει κάτι και η ίδια, ενώ προσπαθεί να με κάνει να την αφήσω να μπει και με τα τρία παιδιά στο δοκιμαστήριο ενώ επιτρέπεται μόνο ένα άτομο.

Και μετά έχει και την απαίτηση να της πηγαινοφέρνω και νούμερα, όταν δεν προλαβαίνω να φυσήξω την μύτη μου από τον λαό που με πλησιάζει απειλητικά!

Τι λέει: "Κοπελιά, η κόρη μου τι νούμερο πρέπει να πάρει;

Δεν έχετε μικρότερο από 30;

Μπορούμε να μπούμε όλοι μαζί;

ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΛΙΚΑ!

ΤΙ ΕΝΟΕΙΤΕ ΝΑ ΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΠ ΕΞΩ;

Μπορείτε να μας φέρετε αυτό το μπλουζάκι σε αυτό το νούμερο και αυτό το παντελόνι σε ένα άλλο;"

Τι σκέφτομαι: " Όχι δεν έχουμε!

Όχι δεν μπορείτε να μπείτε όλοι μαζί!

ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙΙΙ! ΞΕΚΟΥΜΠΙΣΟΥ ΒΡΩΜΑ ΚΑΙ ΣΥ ΚΑΙ ΤΑ ΚΩΛΟΠΑΙΔΑ ΣΟΥ!

Ουστ! ΞΟΥΤ!"

3. Η γιαγιά.

Που έχει φέρει την εγγονή της, να της πάρει δώρο Χριστουγέννων και έχει πάθει σοκ αφενός από το τι φοράνε σήμερα οι νέοι, αφετέρου από το ότι υπάρχει ένα μεγαααααλο μαγαζί που μέσα έχει άλλα μικρότερα μαγαζιά, αφετρίτου από τον κόσμο που την σπρώχνει από 15 διαφορετικές  μεριές πριν προλάβει να αμυνθεί. Και άντε τώρα να τις εξηγήσεις γιατί πρέπει να πάρει νούμερο για να μπει στο δοκιμαστήριο.

Τι λέει: "Δεσποινίς με συγχωρείτε παρακαλώ, θα μπορούσαμε να περάσουμε να δοκιμάσουμε;

*της δίνω ταμπελάκι με αριθμό 6*

*ψάχνει νούμερα πάνω από τα δοκιμαστήρια για να βρει πιο είναι το δοκιμαστήριο 6*

*της εξηγώ ότι το νούμερο είναι για τα ρούχα που δοκιμάζουν*

*κάθε φορά που παει κάπου, με κοιτάει με τρόμο και με ενημερώνει για τον αριθμό ρούχων στο δοκιμαστήριο και για το εάν υπήρχαν άλλα πριν μπουν*

Τι σκέφτομαι: " Αχ δόλια γιαγιά, που να 'ξέρες ότι η έφηβη έγγονη σου, όταν έρχεται εδώ με τις φίλες της για ψώνια, φοράει όλα τα ξέκολα φουστάνια που έχουμε, με δωδεκάποντα τακούνια και βγάζει φωτογραφίες για το facebook σαν τσούλα."

4. Οι έφηβες.

Εντάξει! Εεεεεεε, εντάξει. Αν δεν δολοφονήσω μια από αυτές τις μικρές καικαλαswaggers με τα σκουφιά και τα εμπριμέ κολάν, αυτές τις fangirls του STAN, που έχουν για στιλιστικό είδωλο την Κατερίνα Στικούδη, αυτή την κατηφόρα του ανθρωπίνου είδους, να μην με λένε Μπόμπα.

Που έρχονται πάντα σε τετράδες, που κλέβουν σειρές, που μπαίνουν σε λάθος δοκιμαστήριο και που όταν τους λέω ότι πρέπει να περιμένουν στην σειρά βγαίνουν γελώντας σαν να τους είπα ανέκδοτο, που μέχρι πέρσι δεν είχαν περίοδο και φέτος αγοράζουν κορσέδες και ζαρτιέρες, που για κάποιο ανεξήγητο λόγο δεν μπορούν ούτε βρακιά να δοκιμάσουν αν δεν μπουν σε διπλανά δοκιμαστήρια οι γλυκουλεεεες και που όσες φορές και αν πεις "ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΓΑΜΩΜΠΕΙΤΕ ΜΑΖΙ ΣΕ ΔΟΚΙΜΑΣΤΗΡΙΟ" θα σε γράψουν και θα μπουν μαζί.

Τι λένε: " Και βγήκα με τον Πέτρο χθες και μου είπε ότι ειμαι πολύ ωραία και φασωθήκαμε και εεε βασικά εντάξει.

Δεν υπάρχει! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

Χαμούλης!

Γαμάει φίλε εντάξει γάμησε ρε φίλε γαμαωδενεχωκανγκομενο γαμώτη σου πουστηεμαθαναβριζωπρινδυομηνες.

Όντως;;

Χαααααααααχαχαχχαχααχχαααααααχαχαχαχααχαχχαχ-infinite γέλιο-χαχαχαχαχαααααααααααααα.

Και επική ατάκα αφού της έχω πει να μπει στο τελευταίο δοκιμαστήριο, το οποίο είναι ελαφρώς μεγαλύτερο από τα άλλα, κοιτάω μετά από κάνα 5λεπτο και είναι ακόμα έξω από το άδειο δοκιμαστήριο, πάω και τις λέω γιατί δεν μπαίνει και μου λέει: " ΑΑαααα, δοκιμαστήριο είναι αυτό;"

Τι σκέφτομαι: "Όχι, έχουμε ένα δωμάτιο να για να κοιμόμαστε στα δοκιμαστήρια!

Λες να το καταλαβαίνουν ότι τις κοιτάω με μίσος.

Λες να το έχουν καταλάβει και μην τις νοιάζει, ή κάνουν ότι δεν τις νοιάζει; 

Λες να μπορείς να σκοτώσεις με το βλέμμα;

Λες να μπορείς να ματιάσεις κατά παραγγελία.

Εγώ ας πούμε τώρα αυτή την χοντρή που γελάει και καλά άνετα με την άλλη που φοράει νούμερο 32  θέλω να την ματιάσω και να την πονάει μετά το κεφάλι της.

Πως μπορώ να τις κάνω να μην ξανάρθουν;"

5. Οι "Ήρθαμε από μακριά".

Που όντως έχουν έρθει από κάποιο χωριό σε ακτίνα αυτοκινήτου- προαστιακού, όχι ότι αυτό τους δικαιολογεί, γιατί δεν υπάρχει κανένας καλός λόγος να το κανείς αυτό στον εαυτό σου, ούτε και να το χρησιμοποιείς σαν δικαιολογία για όλες τις ουρές στις οποίες μπορεί να βρεθείς όλη μέρα, που τους αναγνωρίζεις γιατί έχουν έρθει οικογενειακά λες και πάνε σε μουσείο και επειδή μυρίζουν χωριό, κρεμμύδι και ιδρώτα. Μαμά χοντρή, μπαμπάς ημίχοντρος, γιος στα πρόθυρα αρτηριοσκλήρυνσης και κορίτσι για το οποίο ο πατέρας συνέχεια ρωτάει την μαμά " ψώνισε τίποτα; βρήκε τίποτα το παιδί; αγοράσατε τίποτα;" 

Τι λένε: " Συγνώμη κορίτσι μου, επειδή έχουμε έρθει από μακριά μπορώ να μπω πρώτη;

Να σου πω, επειδή ειμαστε από χωριό, να περάσω;

Επειδή ειμαστε από μακριά μήπως γίνεται να μπω μέσα και να αλλάξω τον μικρό στον διάδρομο;"

Τι σκέφτομαι: " Και από τον Άρη να είχες έρθει, η χαρά που θα σου δώσω εσένα αν περάσεις, δεν συγκρίνεται με το βρισίδι που θα φάω από όλες τις άλλες που με κοιτάνε σαν αρπακτικά και περιμένουν να δουν αν θα σου πω "Ναι, περάστε", για να ορμήξουν.

Και επίσης τι μαγειρέψατε πριν έρθετε;

Κρεμμύδι με σκόρδο και κρεμμύδι; "

6. Η επιθετική.

Που έχει μπει σε war mode από την ώρα που πάτησε το πόδι της, είναι διατεθειμένη να βρίσει και να βριστεί, να ποδοπατήσει, να πετάξει κάτω, να μετακινήσει τα πάντα από το ένα ράφι στο άλλο, έτσι για την φάση, που θα κάνει καταγγελία στην υπεύθυνη γιατί έχουν τελειώσει οι συσκευασίες δώρου και που γενικά νομίζει ότι επειδή θα δώσει 5 ευρώ στο μαγαζί θα σκύψουμε όλοι και θα της γλύφουμε ένα-ένα τα δαχτυλάκια του ποδιού.

Τι λέει: Ατακάρες του τύπου: "Τι είναι αυτά τα ταμπελάκια τώρα έλεος τι είναι αυτά ποπο τι βλακείες!

Αυτό το δοκιμαστήριο έχει κάποιον μέσα;

Αυτό νομίζω είναι άδειο!

Αυτό εκεί άδειασε!

Έφυγε αυτή η κοπέλα!

Άντε δεσποινίς τελειώνετε, το ταμείο σας έχει φτάσει μέχρι την πόρτα.

*τις έχω μόλις πει ότι δεν μπορεί να μπει από την πίσω πόρτα γιατί υπάρχει σειρά*

*έρχεται από την μεριά της σειράς και κάθεται πρώτη* 

* τις λέω ότι πρέπει να παει στο τέλος της σειράς*

* με κοιτάει με μισός* και μου λέει: Ααααστο κοπέλα μου αααστο δεν τα θέλω. Άστα θα τα μαζέψει η κοπέλα τα ρούχα" 

Τι σκέφτομαι: " Ναι είναι όλα άδεια απλά γουστάρω παααρα πολύ να σε έχω να κάθεσαι μπροστά μου με ξινόφατσα!

Μ αρέσει η μούρη σου η κακάσχημη και θέλω να την βλέπω.

Επίτηδες το κάνω!

Ποτέ σου και μην τα πάρεις φόλα!

Άντε στο διάολο!

Την μούρη σου από το πάτωμα θα μαζέψω μωρή νυφίτσα!

Ουστ!"

Εάν μια μέρα συναντήσετε σε κάποιο κατάστημα μια από αυτές, φτύστε τες στην μούρη από μένα.

Και αν σας πούνε γιατί, να τους πείτε:

"Με έστειλε η Μπόμπα.

Είμαστε οι Bomba Warriors."

Και μετά ξαναφτύστε τες.

Christmas Remastered.

Γιο Γιο Γιο!

Αντί για Χο Χο Χο.

Γιατί ειμαι κουλ.

Εντάξει;

Χιχι!

Ήρθαν τα Χριστούγεννα μάγκες μου!

Ώρα για πάρτυ και χαμό.

Όχι χαμούλη.

Για τον Θεό μην λέτε χαμούλη.

ΧΑΜΟ.

Ήρθαν λοιπόν τα Χριστούγεννα.

Μου αρέσουν πολύ.

Σχεδόν τα αγαπώ.

Βέβαια φέτος λόγω εργασιακού φόρτου δεν έχω χαρεί πολύ τα προεόρτια.

Αλλά σκοπεύω να τα σπάσω τις μέρες που οι άνθρωποι βγαίνουν.

Τέλος Πάντων, ήρθε η ώρα να σας πω μια ίστορια.

Μια ιστορία που ονομάζεται:

Christmas, Remastered.

Όλα ξεκίνησαν ένα πρωινό που ο ήλιος έλαμπε και τα πουλιά και οι άνθρωποι τιτίβιζαν.

Κάτι καινούργιο είχε συμβεί.

Η Lady Gaga είχε πάλι αρχίσει τα παράξενα.

Ο κόσμος ήθελε να μάθει τι έκανε πάλι αυτή η τρελιάρα νεαρή.

Αυτή η βασίλισσα της gay κουλτούρας.

Μετά από καιρό, οι μανιασμένοι φαν της καταφέρνουν να ξεθάψουν την καινούργια της τρέλα.

Κατάφερε να γονιμοποιηθεί με το αγαπημένο χιπ φυτό όλης της ανθρωπότητας.

Με βρώμη.

Και μετά από μόλις 4 μέρες γεννήθηκε ο απότοκος αυτής της παράξενης τελετουργίας.

Και τον λέγανε Τζαστιν Μπιμπερ.

Κανείς δεν ήξερε για πολύ καιρό αν ήταν αγόρι ή κορίτσι.

Αν γενικά υπήρχαν όργανα μέσα σε αυτό το παράξενο κορμί.

Όπως μυαλό ή.. μυαλό.

Τελικά μετά από κάμποσο καιρό όλες οι απορίες λυθήκαν.

Ήταν σίγουρα...

ΜΑΛΑΚΑΣ.

Για καιρό η Lady προσπάθησε να κρύψει αυτό το αποτρόπαιο γενιτούρι χρησιμοποιώντας σαν ψεύτικο πατέρα τον μεγαλύτερο μπαγλαμά που γνώρισε ποτέ η μουσική, τον Ed Sheeran, αλλά ήταν τόσο άσχημος και κλαψιάρης που όλοι υποψιάστηκαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.

Με τούτα και με κείνα, μαθεύτηκε το μυστικό, όλοι αηδίασαν και όπως συνηθίζεται κάποιοι την θαύμασαν και της πήγαν δώρα.

Πρώτοι  απ' όλους οι One Direction, όχι όλοι βέβαια, αλλά τρία από τα μέλη τους, ταξίδεψαν μίλια μακριά για να καλωσορίσουν τον μεσσία της pop κουλτούρας.

Χρησιμοποίησαν μια αποτελεσματική και πρωτοποριακή μέθοδο ταξιδιού, που τους γλίτωσε χρόνο και χρήμα, από στάσεις για κατούρημα και φαγητό.

Και κάπως έτσι φτάσανε στο LA.

Φέρνοντας δώρα για τον μικρό μπούλη.

Δώρα για να τον κάνουν ψώνιο, ηλίθιο και χωριςλογοπλούσιο.

Μαζί του δώσανε και τα ρούχα που φοράγανε στο ταξίδι, να τα κρατήσει σαν αναμνηστικό.

Όλοι έμειναν άφωνοι από τις μετέπειτες συνεργασίες αυτών των άφταστων καλλιτεχνών.

Ο μικρός βλάκας μεγάλωσε και έγινε πολύ ενοχλητικός και απαράδεκτος.

Ξέρασε πάνω σε σκηνές, κυκλοφόρησαν βίντεο του με πόρνες και γενικά τίποτα δεν του πήγαινε καλά.

Παρ' όλα αυτά όμως κάπως κατάφερε να παραμείνει χαραγμένος στις καρδιές εκατομμυρίων καθυστερημένων κοριτσιών.

Και από τότε γιορτάζεται παγκόσμια η μέρα της γέννησης του.

Για άλλους με χαρά.

Και για άλλους με χριστοπαναγίες.

Το σημαντικό όμως είναι ότι δεν πέρασε ποτέ απαρατήρητη.

Και κάπως έτσι δημιουργήθηκε η γιορτή των Χριστουγέννων.

Για να μαθαίνετε πως έχουν τα πράγματα..

Thank me later και καλά Χριστούγεννα!

Ούτε που ξέρω.

Έχετε βρεθεί ποτέ στην δυσάρεστη κατάσταση του να ψάχνετε ένα τραγούδι, το οποίο να μην έχετε ιδέα πως λέγεται, να μην μπορείτε να θυμηθείτε τα λόγια και να μην μπορείτε να το βρείτε πουθενά;

Ναι;

Και εγώ στην ίδια κατάσταση βρίσκομαι!

Και έχω εκνευριστεί πολύ.

Κάποτε είχα κινητό με shazam για αυτές τις δουλειές.

Αλλά καταστράφηκε.

Παλιές καλές εποχές.

Τώρα παντόφλα!

Κατάλαβες Μπόμπα μου;

Κατάλαβα να λες!

Τέλος πάντων άλλο ήθελα να πω.

Βασικά γενικά τα νέα μου να σας πω.

Γιατί ξερώ ότι καίγεστε και εντάξει δεν μπορώ να σας κρατάω στο περίμενε.

Άνοιξε η σκατοσχόλη!

Είχε δεν είχε,  το 'κανε το θαύμα της!

Από το πουθενά, εκεί που όλα κυλούσαν ομαλά και ωραία.

Είχα την δουλειά, είχα τα ιταλικά, είχα (μηνγελασεικανειςσαςεφαγα) την γυμναστική μου και να σου τώρα, από το πουθενά, σχολή!

Είμαι παρά πολύ μπερδεμένη, δεν καταλαβαίνω τίποτα, κάτι για μαθήματα επιλογής διαβάζω αλλά δεν ξερώ τι σημαίνουν.

Είμαι σίγουρη ότι στο τέλος θα διαλέξω τα μαθήματα επιλογής που μου αρέσουν σαν τίτλοι και θα ειμαι μόνη μου εκεί μέσα!

Είπα σήμερα να πάω, αλλά στάλθηκα κατώτερη των περιστάσεων, με νίκησε ο ύπνος και η ζεστασιά και ότι άργησα να σηκωθώ και δεν μπορώ να τρέχω τα πρωινά.

Δεν πρέπει να έχασα και πολλά.

Προχθές ανοίξαμε και μεθαύριο κλείνουμε.

Τι θα προλάβουνε να πούνε σε αυτό το διάστημα;

Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις είναι που θα ήθελα να καταλαβαίνω από πολιτική και κίνητρα, για να μπορέσει να χωρέσει στο κεφάλι μου το γιατί θέλουν τόσο παθιασμένα να σώσουν αυτό το εξάμηνο!

Γιατί θέλουν τόσο πολύ να κάνουν μαθήματα μέχρι τα τέλη Ιουλίου;

Οικογένειες δεν έχουν αυτοί;

Νέοι δεν ήτανε ποτέ;;

Παιδιά δεν έχουνε;

ε;

ΕΕΕΕΕΕ;

ΓΙΑΤΙΙΙΙΙΙΙ;

Ένα δάκρυ κυλάει και προχωράω στο παρασύνθημα.

Είδα τον Συνήγορο.

Μάπα το καρπούζι, ή πάλι κάτι δεν κατάλαβα.

Βλέπεις το καστ της χιλιετίας και λες πάω να δω κάτι καλό.

Αμ δε.

Εγώ προσωπικά έφυγα με πολλά ερωτηματικά από εκεί μέσα.

Και όχι τα καλά ερωτηματικά.

Τα ερωτηματικά που σημαίνουν :"Τι; ΕΕεεε, τι; Τι; Γιατί; Τι;".

Τέλος πάντων το προσπερνάω και αυτό γιατί στο Κοσμοπολις έχουν νάτσος Ντορίτος, τα οποία ανακάλυψα ότι καμιά φορά μου αρέσουν, οπότε έτρωγα όλη την ώρα και πέρασα καλά.

Και μόλις συνειδητοποίησα ότι δεν έχω τίποτα συνταρακτικό να διηγηθώ.

Εντάξει την προάλλες είχα την μηνιαία μου μέρα γκαντεμιάς οπού όλα πάνε στραβά αλλά, παει πέρασε.

Ήταν αρκετά ήπια.

Απλά πήγα σε μια τράπεζα που έχει κλείσει και μετά πήγα στην σωστή και εννοείται ότι έτυχα στον καινούργιο και έκανε 2 ώρες να μου βγάλει μια κάρτα και μετά πήγα στα ΕΛΤΑ να παραλάβω ένα δέμα το οποίο τελικά ήταν σε άλλα ΕΛΤΑ που ήταν μακριά και τα πήρα τηλέφωνο και μου είπαν ότι ο κούριερ δεν θα το ξαναπάρει οπότε πρέπει να πάω να το πάρω από εκεί και πήγα και μου λένε ότι το έχει ο κούριερ μαζί του και όταν ήρθα σπίτι το δέμα ήταν εδώ.

Αυτό.

Έχω περάσει και χειροτέρα.

Έχετε σκεφτεί ποτέ πια είναι η αγαπημένη σας λέξη;

Νομίζω ότι η δικιά μου αγαπημένη λέξη είναι εντάξει.

Και η χειρότερη είναι πόδι.

Και ρώγα.

Αι αμ σοου μπορντ.

Μπιγιοντ μπορντ!

Αι γουονα νται!

ΤΖΙΙΙΙΖΟΥΣ!

Και επίσης ο Brian επέστρεψε στο Family Guy, οπότε συγκρατήστε την οργή σας.

Λες και το παρακολουθεί κανείς αυτό!

Για την φάση γκρινιάζετε όλοι!

Αντε!

SO LONG!

20 YEARS OF BOMBA!

Φίλοι μου, γειά σας!

Στο μεσοδιάστημα της απουσίας μου από το βλογκι, πολλά έχουν αλλάξει.

Είμαι πλέον 20 χρονών.

Μπήκε το δυο μπροστά, κλάψ'τα Χαράλαμπε!

Στις 30 του μηνού έγινε αυτό, μην αρχίσετε τώρα τα χρόνια πολλά και τα κλάματα.

Θα το θυμάμαι και στα δικά σας γενέθλια.

Τεσπα.

Για να γιορτάσω αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός αποφάσισα να εργαστώ για να βγάλω το ψωμί μου.

Έχω αποφασίσει ότι για να μην ειμαι μαλακιστήρι όπως συνήθως, καθότι ειμαι πλέον μια ώριμη και ψωμωμένη ΓΥΝΑΙΚΑ, θα δώσω μια- δυο βδομάδες στον βούρκο, που αποτελεί τον εργασιακό μου χώρο, πρωτού τον βρίσω ανελέητα και του βάλω φωτιά.

Όχι, δεν έχω σχηματίσει ακόμα ολοκληρωμένη άποψη.

Αυτό είναι μόνο η αρχή.

Εφόσον δεν μπορώ ακόμα να μιλήσω για το γουρουνοτροφείο στο οποίο αναγκάζομαι να παρίσταμαι κάθε μέρα και να κάνω το δουλικό για ένα κάρο λαϊκιές βλαχάρες, θα σας μιλήσω για την γενεθλιακή μου εμπειρία.

Για αυτό το πέρασμα από την νεανική ζωή, στον πραγματικό κόσμο.

Για αυτή την ψυχολογική και συνταρακτική εμπειρία που πρόκειται να αλλάξει τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων.

Όλα ξεκίνησαν ένα πιθανότατα πανέμορφο πρωινό, στις 30 Νοεμβρίου του 1993, σωτήριου έτους 1993.

Η μητέρα μου με γέννησε και όλοι χάρηκαν.

Εννοείται ότι οι νοσοκόμες έμειναν άφωνες από το πόσο όμορφο και αγγελικό μωρό ήμουν, μία μάλιστα, σύμφωνα με μαρτυρίες, δεν ξαναμίλησε ποτέ!

Ήρθε η παιδίατρος, με εξέτασε και έμεινε και εκείνη έκπληκτη από το πόσο ανατομικά τέλεια ήμουν!

Μετά είπε ότι θα γίνω ψηλή και νταρντάνα σαν την ίδια.

Έπεσε πολύ έξω.

Ακόμα δεν την έχω συγχωρέσει που έδωσε φρούδες ελπίδες στην μανούλα.

Τα χρόνια πέρασαν.

Μετά από τρία διαφορετικά νηπιαγωγεία, τα οποία άλλαζα σαν τα πουκάμισα γιατί δεν έμενα ευχαριστημένη από την εξυπηρέτηση πελατών

και ένα δημοτικό, από το οποίο έχω να θυμάμαι εξαιρετικά πράγματα, όπως έναν φίλο μου να μου κοπανάει το κεφάλι στον τοίχο επειδή τον έλεγα Βανδή όλη μέρα επειδή είχε βάλει σιδεράκια,

ή όπως μια αξιαγάπητη φίλη μου από την Αυστραλία η οποία έκανε επιδεικτικά κωλοδάχτυλο σε μια κοπέλα που δεν συμπαθούσαμε,

ή όπως εμένα και την φίλη μου την Ειρήνη να ρωτάμε μια χοντρή κοπέλα γιατί δεν ρουφάει την κοιλιά της και μετά να μας λέει ότι την ρουφάει και μετά να την αφήνει ελεύθερη και μετά να συνειδητοποιούμε ότι όντως την ρουφούσε

και άλλα αξιομνημόνευτα τέτοια σκηνικά,

έφτασα στην περίοδο της ζωής μου, οπού όλοι θα έπρεπε να θέλετε να με ξέρετε και να κάνουμε παρέα.

Το γυμνάσιο.

Τα είχα όλα υπολογισμένα.

Θα γινόμουν φίλη με τα κουλ παιδιά στο σχολείο.

Και ποιος είναι σωστότερος δρόμος προς αυτή την κατεύθυνση από το να προσποιούμαι ότι ακούω πανκ- ροκ και συγχρόνως να φοράω προσχεδιασμένα συνολάκια που θύμιζαν γραμματέα με την κακή έννοια, ή ίσως βιβλιοθηκάριο, ή τέλος πάντων κάτι τέτοιο κακό;

Ενδεικτικά αναφέρω σύνολο που έχει αφήσει ιστορία: γυαλιά στραβωμάρας, ενώ δεν χρειαζόντουσαν αλλά τα φορούσα όπως και να έχει γιατί έχω πολύ στυλ ρε παιδί μου, σακάκι χρώματος γκρι-καφέ του εμετού ( ΚΟΥΜΠΩΜΕΝΟ πάντοτε) κάποιου είδους μπλουζάκι σε αντίστοιχους τόνους και από κάτω, το αποκορύφωμα, κοτλέ φαρδιά καφέ παντελόνα, με σατέν ζώνη με κάποιου είδους κινέζικη παράσταση πάνω.

Και ένιωθα και πολύ κουλ επίσης, καθώς άκουγα Bad Religion με το mp3 μου αρκετά δυνατά για να το ακούνε τα κουλ παιδιά και συνάμα αρκετά δυνατά για να κουφαθώ.

Επίσης είχα και άλλο ένα θρυλικό συνολάκι το οποίο έδινε έμφαση στις στιλιστικές μου ικανότητες και στο φυσικό ένστικτο που διαθέτω στον συνδυασμό χρωμάτων: πράσινη παπαγαλί βερμούδα, με πράσινο παπαγαλί μπλουζάκι και wait-for-it πράσινα παπαγαλί all star. 

Ντονατέλα φάε την σκόνη μου!

Με κάποιον τρόπο που δεν έχω ακριβώς κατανοήσει ακόμα, κατάφερα όντως να γίνω φίλη με τα κουλ παιδιά, οπότε μετά σταμάτησα να συμπεριφέρομαι σαν σούργελο.

Εντάξει όχι εντελώς, πέρασα μια φάση που ήμουν έτσι: 

Πέρα από αυτό όμως, όλα κύλισαν ομαλά.

Σημειωτέον: τα κουλ παιδιά προφανώς και δεν ήταν κουλ, αλλά πάντα πρέπει να ελπίζεις να κάνεις παρέα με κάποιον μεγαλύτερο στο σχολείο.

Με τον καιρό λοιπόν, για να μην σας τα πολυλογώ, κατάλαβα ότι δεν μου πάνε οι αφέλειες, κατάλαβα ότι δεν χρειάζεται να προσπαθώ για το ντύσιμο μου στο σχολείο, κατάλαβα ότι πολύ σπάνια θα υπάρξουν όντως κουλ παιδιά στον σχολικό χώρο και κυρίως ότι δεν υπάρχει λόγος να προσπαθείς να είσαι συμπαθητική προς όλους, γιατί πάντα θα υπάρχει κάποιο wannabe ημίτσουλο από τις μικρότερες τάξεις που θα σε βρίζει πατόκορφα γιατί θεωρεί ότι της έχεις κάνει κάτι, ενώ στην πραγματικότητα δεν την ξέρεις καν. Γκούχ-Γκουχ, δεν ξερώ τι ήταν αυτό...

Στο λύκειο είχα πάλι τις στιγμές μου, οι οποίες αυτή την φορά περιελάμβαναν κυρίως απειλές στους διαδρόμους από διάφορες κοπέλες όπως: " Δάφνη θα φας πποοοολυ ξύλο" ή "Καλά Δάφνη, μια μέρα θα φας πολύ πούτσο!", καθώς και φήμες ότι έχω μια κολλητική αρρώστια.

Γενικά ήμουν πάντα πολύ συμπαθής και αγαπητή.

Πέρασε ο καιρός, πέρασε μαζί του και το λύκειο!

Βγήκα σχεδόν αλώβητη από την όλη διαδικασία, ειδικά αν λάβουμε υπ' όψιν μας το τι κατάρες είχα φάει.

Μια μόνο είχε αποτέλεσμα, καθώς μια περίοδο οπού κάποια κοπέλα μου έστελνε μηνύματα και με έβριζε, έπεσα δυο φορές μέσα στην ίδια εβδομάδα. 

Κατά τ' άλλα, καλά.

Από το πανεπιστήμιο δεν έχω να σας πω πολλά, τρία χρόνια "σπουδάζω", ζήτημα να έχω παει 15 φορές στην σχολή.

Καλά μου φαίνεται όμως. Τα παιδιά συμπαθέστατα.

Καλά, βασικά βλάκες θα ναι και αυτοί, αλλά μέχρι να τους γνωρίσω δεν προτρέχω σε συμπεράσματα.

Χαρά στο κουράγιο τους πάντως, είναι δυο-τρεις που και τις 15 φορές που έχω παει τους έχω πετύχει.

Σχεδόν έχουμε πει τα ονόματά μας.

Και με τούτα και με κείνα, αγαπητοί μου αναγνώστες, έφτασα να ειμαι 20 χρονών. 

Και τι κατάλαβα; 

Σίγουρα να μην φοράω πράσινο παπαγαλί σε, περισσότερα από ένα, ρούχα σε κάθε ντύσιμο.

Αυτά είχα να σας πω για σήμερα. 

Αν δεν ήταν αργά θα σας έδειχνα και φωτογραφικό υλικό, αλλά τώρα βαριέμαι να ψάχνω.

Τέλος!

ΤΖΙΤΖΙ ΚΙΟΥΚΙΟΥ ΜΠΑΙΜΠΑΙ!

Τα Νέα των 8 με την Δάφνη Μπόμπα.

ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ!!

ΚΟΥΙ ΚΟΥΙ ΚΟΥΙ!

Ο ΑΝΤΑΜ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΘΡΟΝΟ ΤΟΥ!

ΤΩΡΑ ΘΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

Τι;; Τι λέτε, δεν ακούω!

Ότι είμαι τρελή;;;

Άντε καλέ.

Τέλος πάντων παιδιά εδώ πέρα βλέπετε τι έχει γίνει, χαμός στο ίσωμα τώρα μιλάμε ο Ανταμ της καρδιάς μας επιτέλους στέφθηκε το πιο χατ χατ αρσενικό στον πλανήτη.

Και μην τολμήσει κανείς να μου πει ότι δεν το άξιζε.

Μην ΤΟΛΜΗΣΕΙ!

In other news, ο όρος twerking είναι επίσημα στα λεξικά, μαζί με το selfie και badassery.

Selfie – "a photograph that one has taken of oneself, typically one taken with a smartphone or webcam and uploaded to a social media website"

Ενας πάρα πολύ εκλεπτυσμένος τρόπος να αναφερθεί κάποιος, πιθανότατα μορφωμένος, άνθρωπος στην ηλιθιότητα που μας δέρνει σαν γενιά.

Σελφι-" Ένα κάρο ηλίθιοι βγάζουν φωτογραφία την φάτσα τους προσπαθώντας να φανούν όμορφοι ενώ στην πραγματικότητα είναι σαν ανάποδο γαμώτο (ότι και αν σημαίνει αυτό)."

Τέλος πάντων νέα τάξη πραγμάτων είναι αυτή θα την δεχτώ όπως δέχτηκα και ότι η Selena Gomez είναι πλέον sex symbol και ότι ο Justin Bieber δεν έχει εκτελεστεί ακόμα.

Επιπλέον πρόσφατα παρατήρησα ότι το Ράδιο Αρβύλα συνεχίζει να μεταδίδεται στην τηλεόραση, για λόγους οι οποίοι μου διαφεύγουν.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι προσπαθούν να τους το φέρουν λάου-λάου ότι τους απολύουν γιατί όταν ξεκίνησε η εκπομπή πριν από 6-7 (;) χρόνια, παιζόταν κάθε μέρα και τώρα έχουμε φτάσει στο μια φορά την εβδομάδα και μάλιστα όταν το ΣΚΑΙ έχει Game of Thrones.

Καλά όσο έκανα το επαγγελματικό έντιτινγκ αυτής της φωτογραφίας, μου ήρθε μια απίστευτη έμπνευση.

AXAXAXXAXAAAAAAAA!

Ας το κόψουν τέλος πάντων, να βάλουν πάλι Κωνσταντίνου και Ελένης.

Τέλειο ε;

Πόσα χρόνια έχει να παιχτεί βράδυ αυτή η σειρά.

Τόσα που σχεδόν έχουμε ξεχάσει ότι όταν είχε πρωτοβγεί παιζόταν στις 21:00...

Ααααχ παλιές καλές εποχές...

Τώρα που είπα παλιές καλές εποχές, αυτό το έχετε δει;

Kudos στην φίλη μου την Φωτεινή που με έφερε σε επαφή με το gar prix, την γνωστή σε όλους μας γαϊδουροδρομία.

Πρόκειται για ένα άθλημα που αναδεικνύει τα πλεονεκτήματα του βουκολικού τρόπου ζωής και ουσιαστικά περνάει ένα πολύ σημαντικό μήνυμα στην νεολαία: "ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΓΑΙΔΑΡΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ ΠΑΡΑ ΜΗΧΑΝΑΚΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ"!

Πασίγνωστη παροιμία που μετράει μακρά ιστορία στον πολιτισμό της Ελλάδος.

Και σε αυτήν την ευχάριστη νότα σας χαιρετώ και σήμερα,

ΖΗΤΩ Ο ΑΝΤΑΜ!

ΖΗΤΩ Ο ΦΤΑΝ!

ΖΗΤΩ ΤΑ ΓΑΙΔΟΥΡΑΚΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΙΝΤΟΠΙΝΓΚ ΕΛΕΓΧΟΣ!

Αντίο, χχ!

6 ΘΕΛΩ.

Γενικά εγώ στην ζωή μου δεν ζητάω πολλά .

Όποιος είναι να γελάσει, ας το κάνει τώρα, γιατί έχω να πω μερικά σοβαρά πράγματα.

Εκτός από τα υλικά αγαθά, τα οποία πράγματι ζητώ καθημερινά,

όχι ότι τα παίρνω τελικά, οπότε δεν καταλαβαίνω προς τι το σούσουρο, θέλω να ζητήσω κάποια πράγματα από όποιον θεό, θορ, Αλλάχ, Βούδα, σατανά και Δια υπάρχει εκεί έξω.

Είναι πράγματα που με κάνουν να στενοχωριέμαι και κυρίως να εκνευρίζομαι, σε καθημερινή βάση.

1) ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΝΑ ΠΙΑΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΜΑΝΙΚΙΑ ΜΟΥ ΣΕ ΠΕΤΟΥΓΙΕΣ ΚΑΙ ΠΟΜΟΛΑ.

Παιδιά, δεν είμαι τρελή.

Δεν φοράω μανίκια νυχτερίδα σαν καμιά παράξενη ντίβα μέσα στο σπίτι.

Σαν απλός άνθρωπος φοράω τις ζακετούλες μου ή την πολυαγαπημένη μου ροζ ρόμπα και προσπαθώ να μπω σε κάποια δωμάτια του σπιτιού.

Αλλά όχι!

Κάποια ανώτερη δύναμη, κάποιο φάντασμα ίσως.

Φάντασμα κάποιας μικρής και σκοτεινής κοπέλας που στο σχολείο την πειράζανε επειδή ήταν αδύνατη και της ήταν όλα τα μανίκια μεγάλα και τώρα εκδικείται την ανθρωπότητα μέσω εμού.

Δεν ξερώ τώρα, τι εμού και ξεμού μου λέτε!

Εγώ ξέρω οτι δεν μπορώ άλλο να ξεκινάω με φόρα να πάω να μπω σε κάποιο δωμάτιο και να ξεμένω στην πόρτα με πιασμένο το μανίκι.

Η μαμά μου είπε ότι σημαίνει ότι χρωστάω.

Όποιος και αν είσαι, ακόμα και να σου χρωστάω, ΛΕΦΤΑ ΔΕΝ ΕΧΩ, σταμάτα να μου χαλάς την μέρα!

2) ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΚΑΛΩΔΙΟ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΚΙΟΥ ΝΑ ΠΙΑΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΟΥΛΙ ΤΗΣ ΚΑΡΕΚΛΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΤΟ ΤΡΑΒΑΩ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΚΟΥΝΑΩ ΤΗΝ ΚΑΡΕΚΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΟ ΠΑΤΩΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΘΟΡΥΒΟ ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΜΙΚΡΟ ΠΡΑΓΜΑ

Εν ολίγοις, για να δείτε γιατί ζητάω τα υλικά αγαθά που με κατηγορούν οι κύκλοι μου, ας μου πάρει κάποιος ένα ασύρματο ποντίκι!

Είναι από αυτά τα πραγάματα (έτσι το έγραψα, έτσι θα μείνει, γιατί ως γνωστόν τα δάχτυλα μου έχουν δικό τους μικρό, βρώμικο μυαλό) που με κάνουν να νιώθω έτσι: 

3) ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΑΚΟΥΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ:

Εντάξει χαρήκαμε όσο κράτησε.

Το ακούσαμε οοοοοοολο το γαμημένο το καλοκαίρι!

ΟΛΟ.

Άλλο τραγούδι δεν ακούγαμε.

Δεν είχε έμπνευση κανένας άλλος φέτος.

Μονό ο Pharell έβγαλε τραγούδια.

Τώρα όμως φτάνει.

Δεν είναι καλοκαίρι.

Ε;

Δεν είναι.

Ας ακούσουμε κάτι άλλο.

Παρακαλώ.

Και αυτό το άλλο να μην είναι το Blurred Lines.

Αν γίνεται.

  

4) ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΓΑΤΕΣ ΜΟΥ ΝΑ ΞΕΡΝΑΝΕ ΚΑΙ ΝΑ ΧΕΖΟΥΝ ΠΑΝΤΟΥ.

Δεν ξέρω τι τις έχει καταβάλει.

Σταμάτησαν να με συμπαθούν μάλλον, ποιος ξέρει γιατί.

Μόνο εγώ τους φέρομαι καλά εδώ μέσα.

Όλοι να τις διώξουν θέλουν.

Δίνω μάxη καθημερινά για να την γλιτώσουν και μην φύγουν από το παράθυρο.

Ούτε στο Big Brother τέτοιο πράγμα.

Και ιδού το ευχαριστώ.

Παντού ξερατά και νο.2.

Και δυστυχώς, δεν μπορώ να μαζέψω τίποτα από τα δυο γιατί μου προκαλούν τάση προς έμετο.

Και δεν μπορώ να ακούω το σιωπηλό λογύδριο των γονιών, κάτι μεταξύ μουρμουρητού και κανονικής ομιλίας "γαμωτοκερατομουμετιςσκατογατεςτιφαγανεπαλικαιξερνανεγαμωτογαμωτιςγατες".

5) ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΠΙΣΙ ΜΟΥ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ ΟΤΙ ΤΟΥ ΚΑΤΕΒΕΙ.

Αλήθεια σας λέω, το τι συμβαίνει εδώ πέρα για να βγουν αυτές οι λέξεις που διαβάζετε (και συχνά είναι λάθος τονισμένες και παράξενες) δεν μπορείτε να το φανταστείτε.

Ειδικά με το copy paste γίνεται χαααμος.

Πάω να πατήσω το CTRL+C και μετά το CTRL+V και ανοίγουν καινούργια tab, ξεκινάει να παίζει μουσική, κάνει restart, 

γενικώς οτιδήποτε εκτός από το να αντιγράψει ένα link.

Έχω και εγώ δυσλειτουργικά δάχτυλα. Άλλα θέλω να πατήσω και άλλα πατάω, αλλά εντάξει, είπαμε, όχι κι έτσι!

Ειδικά όταν Έχω (ορίστε εδώ ενα κεφαλαίο έψιλον, χωρίς λόγο, δεν αλλάζει) κάνει κάτι λάθος και κάνει αυτό το αντιπαθέστατο *ΓΛΙΝΓΚ*, θέλω να το πάρω το λαπτοπ και να το πετάξω με μανία στον τοίχο.

6) ΘΕΛΩ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ MILEY CYRUS.

Λοιπόν για να ξεκαθαρίσουμε κάτι.

Στην αρχή είχε πλάκα.

Δεν γινόταν και τίποτα άλλο, έβγαινε και γυμνή, νόμιζε ότι είναι μαύρη, γενικά περνούσε η ώρα σου.

Αλλά φτάνει φίλοι μου!

Η φίλη Miley έκανε τις εξής τρομαχτικές πράξεις:

1) Άνοιξε το πισι.

2) Μπήκε στο tumblr.

3) Έδειξε μια από τις εκατομμύρια "παράξενες" στο σαιτ και είπε " Αααα έτσι θέλω να γίνω!".

4) Προσέλαβε έναν μάνατζερ.

5) Αποφασίσανε να δημιουργήσουν αρνητική δημοσιότητα.

 (Ένα δαιμόνιο κόλπο το οποίο απ' ότι φαίνεται αγνοούν οι περισσότεροι, κατά το οποίο παριστάνεις το κακό παιδί για να σε συζητάνε και να σου κάνουν ουσιαστικά τσάμπα διαφήμιση.)

6) Μας έδειξε περισσότερα απ' όσα θέλαμε να δούμε στο σώμα της.

  

και πολυυυυυυ περισσότερη γλώσσα απ' όση θα θέλαμε.

7) Το κούρασε.

Επιπλέον δεν ξέρω γιατί έχει γίνει τόσος ντόρος για την αλλαγή της, που στην τελική για καλό ήταν, αφού δεν είναι μια από τις εκατομμύρια γλυκουλοκαουντρι Αμερικανίδες και έγινε μια από τις χιλιάδες εναλλακτικές ημίγυμνες, ενώ κανείς δεν συζητεί για αυτά:

ΚΟΙΤΑ ΤΟ ΠΑΜΕΛΑΚΙ ΠΟΥ ΣΟΒΑΡΕΨΕ!

Αυτά είχα να πω για σήμερα.

Είχα αρκετά νεύρα όταν άρχισα.

Τώρα είμαι καλά.

Να είστε και εσείς καλά.

Να περνάτε καλά στον κόσμο.

ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΟ.

Μερικά πλακάκια, ο Adam Levine και οι διαφημήσεις στο Youtube.

Θέλετε να σας πω πως να διαπιστώσετε με ακρίβεια αν οι από πάνω σας είναι μαλάκες;

Τσεκάρετε αν έχετε ξυπνήσει ποτέ έτσι. (Στο 0:26 γίνεται μεγάλος πανικός.)

Ποιος άνθρωπος πείτε μου, με λίγη καρδιά ακόμα στο στήθος του,

αλλάζει τα πλακάκια του μπαλκονιού του με καλέμι και μυστρί στις 8 η ώρα το πρωί της Δευτέρας;;;

Πείτε μου σας παρακαλώ!!!

Εκεί που κοιμόμουν σαν πουλάκι, ξαφνικά ένιωθα ότι μου πυροβολούν τα αυτιά!

Περίμενα λίγο νομίζοντας ότι χτίζανε κάτι από το ΙΚΕΑ.

Μια BILLY, μια EXPEDIT.

Αλλά όχι!

Στις 8 το ΠΡΩΙ.

ΤΟ ΧΑΡΑΜΑ!

Είχανε φέρει μάστορα και τους έσπαγε τα πλακάκια στο μπαλκόνι που είναι πάνω από τις κρεβατοκάμαρες.

Κάθε κοπάνημα, με σκότωνε.

Κάθε πλακάκι, με αποδυνάμωνε.

Τρεις ώρες!

Ούτε λεπτό λιγότερο!

Τρεις ώρες κοπάναγε πλακάκια ο άνθρωπος αυτός!!

Ευτυχώς προς το τέλος κουράστηκε το χέρι του και κοπάναγε λίγο πιο ήρεμα.

Αλλά στην αρχή έδινε πόνο!

Και εγώ πόναγα.

Τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά του!

Δεν μπορούσα να του ζητήσω, με δάκρια, αν χρειαζόταν, στα μάτια,

να με αφήσει να κοιμηθώ λίγο ακόμα!!!

Κάπως έτσι τραγικά ξεκίνησε η εβδομάδα μου.

Την περασμένη εβδομάδα, είδα έναν ολόκληρο κύκλο του αμερικάνικου The Voice.

Πληροφοριακά, αυτό σημαίνει 32 επεισόδια 45 λεπτών ή μιάμιση ώρας.

Και δεν τον είδα καν σε ολόκληρη την εβδομάδα.

Σε τέσσερις μέρες τονε είδα.

Το κεφάλι μου έχει γίνει πουρές.

Όταν σηκώθηκα δεν ήξερα τι πρωθυπουργό έχουμε.

Δεν μπορούσα να θυμηθώ αν η Βέφα κάνει ακόμα εκπομπή.

Μετά άνοιξα την τηλεόραση.

Η Λαμπίρη είναι στον ΣΚΑΙ.

Το ΣΤΑΡ έχει σοβαρές ειδήσεις.

Η Φαιή και ο Γιώργος είναι στον ANT1.

Ο Κωστόπουλος κάνει πρωινό.

Η Συνατσάκη χορεύει στο Dancing, το οποίο παρουσιάζει η Νομικού.

Μετά βγήκα μια βόλτα έξω.

Παρατήρησα ότι τελικά έχουμε Halloween στην Ελλάδα.

Είχα χάσει αυτό το επεισόδιο.

Δεν είχα καταλάβει ότι το χρειαζόμαστε...

Γιατί τι;;

Με ειδοποιούν από το κοντρόλ ότι έχουμε απόκριες για αυτό το σκοπό στην Ελλάδα.

Προφανώς γίνεται μόνο όσο χρειάζεται για να θεωρηθεί κάποιος κουλ.

Όχι ότι θα βάλουμε και κανονικές στολές.

Έτσι λίγο κάτι για την φάση, γιατί το Χαλογουιν είναι πιο καλό.

Γιατί είναι πιο καλό; 

Μην με ρωτάτε δεν ξέρω.

Πιθανότατα επειδή έρχεται από το εξωτερικό.

Γιατί αν έχει ένα καλό η όλη φάση, είναι τα τσάμπα γλυκάκια και όλο αυτό το γύρω- γύρω που κάνουν τα μικρά παιδιά.

Το οποίο δεν γίνεται εδώ.

Επομένως δεν το έχω και σε πολύ μεγάλη υπόληψη.

Όπως και να έχει δεν θα σας πρότεινα να δείτε το The Voice, 

αφενός γιατί όταν τελειώσει θα περάσετε αυτό το πολιτισμικό σοκ.

Και αφετέρου γιατί θα ερωτευτείτε τον Adam Levine.

Ααααγορι μου εσύ!

Είμαι σφοδρά ερωτευμένη με τον φίλο και θέλω να τον παντρευτώ.

Τέλος αφού δεν έχει καμιά συνοχή αυτό το ποστ,

θα ήθελα να καταδικάσω τις διαφημίσεις στο youtube.

Να πεθάνουν.

Δεν μου αρέσουν και θέλω να βρω έναν τρόπο να τις σταματήσω.

Είχαμε την Air-bahal,
είχαμε την άλλη την βλακεία της cosmote με αυτα τα πλασματάκια που τραγουδάγανε.
Τώρα έχουμε εναν ιπποπόταμο που κάνει beatbox.
Ποιός σκεφτεταί αυτές τις διαφημήσεις και τι στόχο έχουν;;;
Αφού όλοι skip πατάμε!
Άντε στο δίαολο!
Adam έλα να με σώσεις!

Bomba learns italian.

#justbeingcute
#cutekitty
#cutecutecute

Χαίρε κόσμε του ίντερνετ.

Από την τελευταία φορά που ήρθαμε σε επαφή πολλά άλλαξαν στην ζωή μου.

Κατά κύριο λόγο η ικανότητα μου να γράφω, κάτι που θα μπορούσατε να παρατηρήσετε αυτοπροσώπως αν βλέπατε τι είχα γράψει σε αυτή την πρόταση πριν καταλήξει σε αυτή την (περίπου) φυσιολογική μορφή.

Γυδιολογικη, αθτοπροοσωπος, ναγραφψ.

Γενικά τα πήγα πολύ καλά.

Επίσης έχω ξεκινήσει ιταλικά.

ΠΙΠΙΤΙ ΠΟΠΙΤΙ ΠΑΠΙΤΙ.

Είμαι και σε αυτά πολύ καλή.

Επίσης έσπασε το κινητό μου σε χίλια κομμάτια.

Ας επιστέψουμε όμως στα ιταλικά.

Λόγω της επιλογής μου να μετοικήσω στην γειτονική χώρα και να γνωρίσω εκεί τον έρωτα,

ηναγκάσθην να επιστέψω στα θρανία.

Μετά από την αποχή μου από τις διδακτικές αίθουσες για 4 χρόνια, 

η αλήθεια είναι ότι δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα γέλια μου όταν για πρώτη φορά έπρεπε να κάνω διαλογάκι με τους συμμαθητάς, του τύπου:

"Γεια σου."

"Πως σε λένε;"

"Με λένε ΠιΠιτσα."

κτλ κτλ.

Ειδικά έχοντας κατά νου ότι έκανα αυτά τα διαλογάκια με τον αδελφό μου,

ο οποίος αφενός ξέρω πως λέγεται

και αφετέρου μου φαινόταν γελοίος να μιλάει ιταλικά.

Και αφετρίτου έχω στο μυαλό μου τέτοιες εικόνες του:

Με τον καιρό όμως ωρίμασα και θυμήθηκα στο περίπου πως να συμπεριφέρομαι σε μια τάξη.

Θυμήθηκα όμως μαζί με αυτό και γιατί ποτέ μου δεν μου άρεσε να είμαι σε μια τάξη.

Γιατί παρότι είμαστε ένα μικρό γκρουπ 5 ατόμων,

εκ των οποίων το ένα είμαι εγώ και το άλλο ο από πάνω,

είμαστε μια συμπυκνωμένη κομπανία των κλασικών τύπων που συναντάς πάντα στα μαθήματα.

1. Αυτός που βολικά είναι για όλους ο χαζός.

Για να δείξει η καθηγήτρια τις παιδαγωγικές τις ικανότητες!

Για να αισθανθεί ο μέτριος λίγο πιο έξυπνος.

Για να γελάμε με τα λάθη που κάνει.

Για να σπάσει ο πάγος.

Για να αισθανθεί άσχημα για τον εαυτό του.

Ο χαζός της τάξης διακρίνεται εύκολα.

Το ήσυχο παιδί που κάθεται στην γωνιά και αντικειμενικά δεν είναι ο Αϊνστάιν,

 χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι υπόλοιποι είναι καλύτεροι,

αυτόματα στοχοποιείται για να επιτευχθούν τα παραπάνω.

Με το ώριμο μάτι που διαθέτω, παρατήρησα πως,

το ότι οι πιο αδύναμοι μαθητές περιθωριοποιούνται από τους άλλους μαθητές,

είναι ένας μύθος,

διότι στην περίπτωση του χαζού του δικού μας τμήματος,

η καθηγήτρια τον χαντάκωσε τον άνθρωπο, ρωτώντας τον κάθε πέντε λεπτά αν έχει καταλάβει.

Ακόμα και ελληνικά να μιλάμε, πάλι τον ρωτάει αν κατάλαβε.

Παραδίδει κάτι καινούργιο και καταλήγει στο "κι εσύ θα το προσπαθήσουμε λίγο και θα το πιάσεις."

Εντάξει.

Αυτή φταίει.

2.Ο γλύφτης.

Ποτέ μου δεν κατανόησα τι απώτερο σκοπό είχε ο γλύφτης.

Να τον αγαπήσει η δασκάλα;

Να το σκάσουν μαζί στο ηλιοβασίλεμα;

Να του βάλουν ένα βαθμό παραπάνω;

Να τον μισήσουν όλοι οι υπόλοιποι συμμαθητάδες;

Είναι μια συνταγή που κοινωνικά δεν έχει ευνοήσει ποτέ κανέναν.

Πλέον όμως που είμαστε μεγάλοι

και στην συγκεκριμένη περίπτωση ο γλύφτης είναι στην τρυφερή ηλικία των 32,

προφανώς δεν έχει στόχο τον βαθμό.

Γιατί δεν παίρνουμε βαθμό.

Αλλιώς σίγουρα θα το έκανε για βαθμό.

Τώρα που δεν παίρνουμε όμως, είναι κάπως παράξενο.

Η κυρία που μας κάνει το μάθημα είναι λίγο ανάπηρη, ομολογουμένως.

Την χαρακτηρίζουν οι κλασικές ανικανότητες των απανταχού καθηγητριών,

όπως το ότι δεν μπορεί να βάλει σιντι όση προσπάθεια και αν καταβάλει, τις χαλάνε οι μαρκαδόροι, είναι κοντή και δεν φτάνει να πατήσει διάφορα κουμπιά...

Τα συνηθισμένα που υποθέτω ότι πρέπει να τσεκάρεις πριν μπορέσεις να διδάξεις σε τάξη.

Ο γλύφτης μας λοιπόν όλα αυτά τα βλέπει σαν ευκαιρίες να δείξει τον ιπποτισμό του και κάθε φορά που υπάρχει κάποιο ζήτημα,

πριν καν προλάβει να ζητήσει βοήθεια,

πετάγεται από την καρέκλα του και τρέχει να βοηθήσει την πολυαγαπημένη μας κυρία.

Την οποία έχω αρχίσει να πιστεύω ότι έχει ερωτευτεί.

Μας ζήτησε αυτή ένα βιβλίο, το οποίο δεν υπάρχει ούτε στο σπίτι αυτού που το έγραψε απ' ότι φαίνεται 

και ο γλύφτης πήγε σε 5 διαφορετικά βιβλιοπωλεία και αφού δεν το βρήκε εκεί πρότεινε να το παραγγείλουμε από το amazon.

Στο οποίο επίσης δεν υπάρχει.

Για να καταλάβετε για τι βιβλίο μιλαμε.

Σε λίγο για να μην στενοχωρήσει την αγαπημένη του κυρία, θα μας βάλει να το αντιγράψουμε με το χέρι.

3. Ο μαλάκας.

Περιεκτικός και αρκετά ακριβής χαρακτηρισμός για τον αυτόν τον τύπο.

Υπάρχουν δυο τρόποι να αντιμετωπιστεί.

Να γελάς μαζί του ή να σε τσαντίζει.

Εμένα με τσαντίζει και αποφάσισα ότι κάθε φορά που θα μιλάει θα του γυρνάω την πλάτη και θα αναστενάζω με παράπονο.

Ο συγκεκριμένος τύπος, ετών 35, ήρθε να μάθει ιταλικά, θεωρώντας όμως ότι ήδη ξέρει.

Με αποτέλεσμα για κάθε ιταλική λέξη που ακούγεται, να έχουμε δυο μεταφράσεις.

Την λάθος που θα πει αυτός με καμάρι και αυτοπεποίθηση

και την σωστή που θα πει η καθηγήτρια μετά από αυτόν προσπαθώντας να μην τον κάνει να αισθανθεί άσχημα.

Ενδεικτικά,

μια πρόταση που σήμαινε: "Θέλετε να πάμε να πάρουμε κάτι από το μπαρ",

Αυτός πετάχτηκε και την μετέφρασε : " Εεεε ναι. Εε βασικά εεε τους ρωτάει αν θέλουν εεμ, εεε αν θέλουν να τους κεράσει ένα καφεδάκι".

Επίσης όταν τον ρώτησαν αν θα γράψει un ή un' απάντησε: 

" Un con l'apostrophe perque it says άλφα".

Γενικά το έχει πάρει πατριωτικά να μην ξαναμιλήσει ελληνικά εκεί μέσα.

Παρόλο που αυτό που μιλάει σίγουρα δεν είναι ιταλικά.

Επιπλέον όταν μιλάει,

φωνάζει και κάνει μια υπερπροσπάθεια να μιλήσει σαν Ιταλός,

ενώ στην ουσία ακούγεται σαν γέρος με χαλασμένο ακουστικό.

Και τέλος, δεν αφήνει άνθρωπο να μιλήσει!

Πας να κλίνεις το ρήμα, το λέει και αυτός από πίσω.

Πας να πεις μια λέξη, την λέει και αυτός από πίσω.

Και θεός φυλάξοι αν κανείς λάθος.

Ούτε ο Ρέμος δεν έχει τόσες δεύτερες φωνές.

Επίσης γελάει επιδεικτικά με τα λάθη του χαζού και διορθώνει διαρκώς την καθηγήτρια, 

για πράγματα όπως το αν το gelato γράφεται με ένα ή δυο t.

Γιατί προφανώς αυτός που έχει κάνει 3 μαθήματα το ξέρει καλυτέρα 

από την γυναίκα που έχει μείνει 20 χρόνια στην Ιταλία.

Και τέλος (no.2)  κάνει αυτό το αντιπαθητικό που αν ο διπλανός του πει κάτι λάθος, του δείχνει με το στυλό στο τετράδιο τι έκανε λάθος.

Αν καθόμουν διπλά του θα έπαιρνα το στυλό και θα του το έβαζα στην μύτη.

Σκοπός μου είναι να τον κοιτάζω με μίσος μέχρι να τρομάξει και να φύγει.

Πιστεύω ότι είμαι σε καλό δρόμο.

Θα σας κρατάω ενήμερους.