Καλά, δεν θα πω τα ίδια.
Το ξέρω! Νομίζατε ότι πέθανα!
ΧΑ!
Δεν πεθαίνει η Μπόμπα κουφάλες!!
Η αλήθεια είναι βέβαια πως, παρά το γεγονός ότι το πνεύμα της Μπόμπας είναι αθάνατο, το όνομα αυτό βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο, μετά τις τελευταίες επιθέσεις του φουμπού σε εμάς που έχουμε υιοθετήσει ονόματα που (προ-φα-νέ-στα-τα) ταιριάζουν και περιγράφουν καλύτερα τον χαρακτήρα μας.
Τέλος πάντων, σε αυτή την άσχετη νότα, θέλω όταν χαθεί το Μπόμπα από τα σόσιαλ μίντια, να την θυμάστε όπως ήταν στα ντουζένια της, όταν ακόμα ήταν μικρή και παιχνιδιάρα και ελεύθερη να αυτοαποκαλείται όπως εκείνη θέλει.
Για άλλο πράγμα ήθελα να μιλήσω εν πάση περιπτώσει, αλλά δεν ξέρω πως, πάντα καταλήγω να μιλάω για μένα. Άλλο και τούτο!
Τέσπα, για το γυμναστήριό μου ήθελα να σας πω.
Λοιπόν παιδιά, οι περισσότεροι που διαβάζετε αυτές τις αμπελοφιλοσοφίες που αραδιάζω ενίοτε σε αυτό εδώ το ιστολόγιο, υποθέτω ότι με γνωρίζετε και προσωπικά.
Εαν αυτό ισχυεί, φαντάζομαι ότι θα γνωρίζετε επίσης, ότι είμαι μεγάλος λαπάς.
Εάν δεν με γνωρίζετε, γειά σας! Είμαι μεγάλος λαπάς.
Σε μια τιτάνια προσπάθεια μου να το αλλάξω αυτό, μαζί με μερικές χιλιάδες άλλα ελλατώματα που έχω, τα τελευταία 3 χρόνια, πηγαίνω γυμναστήριο.
Άλλες φορές με επιτυχία, άλλες με κρίσεις άσθματος. Εξαρτάται τι έχω φάει το μεσημέρι.
Και εκεί που λέτε που πηγαίνω να γυμναστώ, γενικά δεν θέλω να μιλάω σε άνθρωπο.
Μου φτάνει και μου περισεύει που είμαι αναγκασμένη να παρακολουθώ σε μυριάδες καθρεφτών τις απόκοσμες εκφράσεις που παίρνω όταν καταβάλω οποιαδήποτε σωματική προσπάθεια και που αναγκάζομαι να ενδυθώ με ρούχα αθλητικής φύσεως που δεν κολακεύουν σε καμία περίπτωση και καμία γωνία τις "καμπύλες" μου.
Εν ολίγοις φοράω ακουστικά, αποφεύγω το eye contact με θρησκευτική ευλάβεια και προσπαθώ να αναπνέω από το στόμα, ως απεγνωσμένη προσπάθεια αποφυγής της μπόχας.
Γεγονός που με φέρνει στην πρώτη κατηγορία ανθρώπου που συναντάς στο γυμναστήριο.
1) Ο "Γιατί δεν πλένεσαι καλέ μου άνθρωπε;;"
Αμείλικτα μυριστερός, ελαφρά υπέρβαρος νεαρός, με πυγμή να αλλάξει το σώμα του, αλλά όχι το αποσμητικό του.
Ανεβασμένος μονίμως σε διάδρομο, όπου τρέχει βαρυγγωμώντας και σκεφτόμενος συνδυαστικά ότι αυτό το βασανιστήριο μπορεί να του αποφέρει εν καιρώ μια γκόμενα και λιγότερα αποδοκιμαστικά βλέμματα όταν καταβροχθίζει δημοσίως παντός είδους σφολιατοειδές από φούρνο.
Πέραν της συμπαθούς αναψοκοκκινισμένης μούρης του και της σεβαστής προσπάθειας του να αποταχθεί των man boobs, ο φίλος βρωμάει σαν σάπιο κουνάβι και δεν αντέχεται ούτε λεπτό. Γιατί άλλο η μέση ιδρωτίλα και άλλο η άσκηση, που κάνει ό,τι κρεμμύδι έχεις φάει στην ζωή σου να ξεκινήσει επιχείρηση μετοίκησης από τους πόρους σου, στην ατμόσφαιρα.
2) Ο Φανέλα- Μεγάλα Ακουστικά- Μόνο Βάρη
Ή αλλιώς ο χαζός. Έχει περάσει χρόνια στο γυμναστήριο, έχει κάνει φιλίες και κουμπαριές και το νιώθει δεύτερο σπίτι του. Είναι μονίμως εκεί και από ένα σημείο και μετά νιώθεις και λίγο άσχημα που πας και εσύ εκεί, μήπως τον ενοχλείς τον άνθρωπο, μήπως θέλει να κάτσει λίγο μόνος του, να πιεί λίγο Gatorade.
Εννοείται ότι παίρνει πρωτείνες και τρώει μπάρες με (υποθέτω) ενέσεις αντρίλας και τεστοστερόνης μέσα και φοράει κάθε μέρα τα ίδια ρούχα ( φανέλα από κομμένο T-shirt και βερμούδα), γιατί ο σκοπός είναι η γυμναστική, όχι το να φοράς ωραία ρούχα.
Σταθερά γυμνάζει μόνο μπράτσα- πλάτη, και καθώς το κάνει, φροντίζει να το ακούμε όλοι, βγάζοντας άναρθρες κραυγές και πετώντας χωρίς δεύτερη σκέψη τα βάρη στο πάτωμα όποτε τελειώνει ένα σετ.
Καθ' όλη την διάρκεια φοράει μεγάλα ακούστικά, τα οποία υποψιάζομαι ότι δεν είναι συνδεδεμένα με κάτι, αλλά είναι εκεί απλά για τη φάση.
3. Ο Μπαμπάς.
Ξεκάθαρα εκεί μόνο μετά από πιέσεις της γυναίκας και της κόρης του.
Βιώνει ανάμεικτα συναισθήματα. Κάτι ανάμεσα σε αναβίωση παλιάς αθλητικής δόξας και σιχτιρίσματος που αναγκάζεται να γελοιοποιείται κατα αυτόν τον τρόπο σε τέτοια ηλικία, κάθε φορά που δεν καταλαβαίνει πως λειτουργεί κάποιο μηχάνημα.
Είναι εύκολα αναγνωρίσιμος γιατί ψάχνει αφορμή να πιάσει ψιλοκουβέντα, ρωτάει τον "γυμναστή" που τριγυρνάει στα μηχανήματα και τον ακούει σαν να του μιλάει ειδικός και φοράει κυρίως Reebok και Fruit Of The Loom. Τα παπούτσια του είναι όποιο αθλητικό έχει εκείνη την περίοδο προσφορά το Intersport και τα συνδυάζει απαραίτητα με ψηλή κάλτσα.
4. Η Παράξενα Δυνατή Κυρία.
Είναι πάνω από σαράντα, αδύνατη και δεν σου γεμίζει το μάτι. Οι φλέβες τις πετάνε παντού, αλλά κυρίως στο λαιμό.
Καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά, επειδή είναι ντυμένη με καλύτερο εξοπλισμό από ολυμπιονίκη στίβου.
Μετά τυχαίνει να γυμναστείτε δίπλα δίπλα.
Και εκεί έρχονται και δένουν όλα.
Έχει καλό εξοπλισμό γιατί είναι νοικοκυρά με λεφτά.
Γεγονός που της δίνει πολύ χρόνο στα χέρια της, τον οποίο απ΄ότι φαίνεται αφιερώνει εξ' ολοκλήρου στην γυμναστική. Γι' αυτό τον λόγο, κάτω από αυτό το σκήνωμα που αποτελεί το σώμα της, κρύβονται μερικοί υπεράνθρωποι μυες που την κάνουν να σε κάνει να αισθάνεσαι σαν σκυλάκι καναπέ με σπασμένο πόδι.
Τρέχει με αμείωτες δυνάμεις και ταχύτητα. Μετά κάνει ποδήλατο σαν να την κυνηγάνε υδατάνθρακες και μετά κάνει όργανα. Μετά κάνει κοιλιακούς και μετά βάρη. Και μετά ανεβαίνει στο πρόγραμμά της. Αυτά τα έκανε για προθέρμανση.
Έχει σεταρισμένο φανελάκι- κολάν- τσάντα, διαφορετικό για κάθε μέρα και όταν τελειώσει όλο αυτό το εξουθενωτικό βασανιστήριο, φεύγει μες την καλή χαρά, ΠΑΛΙ ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ, για να γυρίσει σπίτι να φάει (την έχω ακούσει) γιαούρτι!!!!
5. Η Χοντρή.
Και την λέω έτσι, γιατί είναι αμετανόητη. Η χοντροσύνη της, την ορίζει. Είναι αυτό που είναι.
Έρχεται για μία εβδομάδα και την ξαναβλέπεις μετά από 5 μήνες όταν πλησιάζει το καλοκαίρι.
Φοράει κολάν, το οποίο από το πολύ τέντωμα διαφανίζει, χαρίζοντας εικόνες που δεν θα ευχόμουν ούτε στον χειρότερο εχθρό μου και γκρινιάζει διαρκώς.
Το ένα δεν δουλεύει καλά, το άλλο δεν μπορεί να το κάνει και το τρίτο δεν κάνει να το κάνει γιατί την πονάει ο ώμος της.
Κλέβει σταθερά στα σετ, τα διαλείμματά της είναι μεγαλύτερα και από lunch break στην Αμερική και είμαι σίγουρη ότι καθ' όλη την διάρκεια, σκέφτεται τι θα φάει όταν γυρίσει σπίτι.
Δεν έχει προσπαθήσει καν να εξοπλιστεί για όλη την φάση και φοράει πάντα Stan Smith τα οποία, φυσικά, ώχριούν μπροστά στο βάρος που καλούνται να στηρίξουν και ξεψυχάνε σε κάθε της βήμα.
Μυρίζει δίπλα (όχι το γλυκό, αυτή που σχηματίζεται στο στομάχι της και μαζεύει μυρωδιά) και κοιτάει τους πάντες με μίσος.
Και είναι και τόσοι άλλοι.
Η γκόμενα που βγάζει σέλφι, περπατάει σέρνοντας και είναι στο Facebook.
Αυτός που είναι εκεί μόνο για να δίνει συμβουλές στους άλλους.
Η τσούλα που έρχεται με σουτιέν, κολάν και στρινγκιά με φουντάκι.
Τόσοι πολλοί, όλοι τους υπέροχοι.
Και κάπου εκεί, είμαι και εγώ.
Έλαφρά κόκκινη, με ένα βλέμμα αποχαύνωσης και αποφασιστικότητας.
Μπορεί να πεθαίνω, αλλά κοιτάω πάντα μπροστά.
Στις καλύτερες μέρες, που η υπεράνθρωπη κυρία, δεν θα έχει καλύτερο κώλο από εμένα!!!
1 σχόλιο:
Δημοσίευση σχολίου