Τι μου δίδαξε ο πρώτος μήνας του 2014.

Καλό μήνα αλάνια.

Ήρθε ο Φλεβάρης.
Kαι προφανώς και λέω Φλεβάρη και όχι Φεβρουάριο.

Γιατί έτσι.

Το πόϊντ είναι ότι έχουμε μόλις 5 μήνες για το καλοκαίρι.

150 μέρες!

Φακ Γεα!

Πριν αρχίσω, σκεφτόμουν αν έχω κάτι άξιον λόγου να μοιραστώ μαζί σας.

Και μετά είπα στον εαυτό μου : « Μα καλά είσαι εντελώς χαζή;»

Ας κάνουμε μια λίστα με το τι έμαθα να κάνω αυτόν τον πρώτο μήνα του 2014.

1) Έμαθα να βάζω τόνους.

Όσοι είστε καιρό εδώ μέσα, θα έχετε γίνει πολλάκις μάρτυρες της εγκεφαλικής μου ανικανότητας να τοποθετήσει τόνους εκεί που χρειάζονται.

Γενικά έγραφα χωρίς και τους έβαζα όλους στο τέλος με δεξί κλικ, με αποτέλεσμα καμιά φορά εγώ και το πισι να μην έχουμε την ίδια γνώμη για το τι σκόπευα να γράψω.

Τώρα έχω πρόβλημα μόνο με το εγώ και το εδώ, που τα γράφω πάντα έγω και έδω.

Και με τις λέξεις που τονίζονται στο πρώτο γράμμα.

2) Έμαθα να κρατάω το στόμα μου κλειστό και να μην δείχνω την αντιπάθεια μου σε άτομα που δεν πρέπει.

Όσο μπορώ. Δεν θα τρελαθώ κι όλας.

3) Έμαθα ότι η ζαχαροπλαστική απαιτεί μια αυτοσυγκράτηση και πειθαρχία, που, μετά από 4 παρτίδες αποτυχημένων cupcakes, πήρα απόφαση ότι δεν διαθέτω.

Στο πικρό αυτό αντίο μου από την τέχνη, συνέβαλε και το γεγονός ότι 2 βδομάδες μετά από την τελευταία μου απόπειρα, τα πλήκτρα του λάπτοπ μου κάνουν ακόμα κρίτσι- κρίτσι από το αλεύρι που έχει πέσει μέσα.

4) Έμαθα να μην προσπαθώ πάρα πολύ να γίνω πολύ καλή σε αυτό που κάνω, γιατί μένω στην Ελλάδα, οπού αυτό:

Γίνεται θέμα στο ίντερνετ.

5) Έμαθα ότι μου αρέσει η ζέστη πιο πολύ από το κρύο.

Είναι μια απάτη αυτός ο καιρός που κάνει τώρα.

It’s not even funny, weather!

STAHP!

6) Έμαθα να μην λούζομαι με την κολόνια μου, μετά από παρά λίγο λιποθυμία φίλου μου όταν έβγαλα το μπουφάν μου.

Και αυτό δεν γίνεται πρωτοσέλιδο!

Γαμώ την αδικία που επικρατεί!

«ΑΓΟΡΙ ΛΙΠΟΘΥΜΗΣΕ ΑΠΟ ΑΝΑΘΥΜΙΑΣΕΙΣ ΚΟΛΟΝΙΑΣ ΝΕΑΡΗΣ ΚΟΠΕΛΑΣ.»

7) Έμαθα ότι η Παπαρίζου θα μας εκπροσωπήσει στην Ευροβίζιον.

Δεν είμαι σίγουρη για το πώς νιώθω για αυτή την είδηση.

Ανάμεικτα συναισθήματα με κατακλύζουν, έτι μια φορά.

Δεν πιστεύω ότι η Έλενα χαζ γουατ ιτ τεικς του γουιν.

Χαουεβερ, δεν νομίζω ότι θέλουμε και να κερδίσουμε, διότι λόγω οικονομικών προβλημάτων ο «θεσμός» θα διεξαγόταν στο πλατό της Πάνια.

Παρ’ όλα αυτά, η Παπαρίζου βρίσκεται στην ντεκαντανς της και δεν πιστεύω ότι αυτή θα είναι μια καλή εικόνα για την χώρα.

Προφανώς και δεν με νοιάζουν καθόλου όλα αυτά.

I’m still watching it, μόνη μου, όπως κάθε χρόνο, ελπίζοντας σε τούμπες, φάλτσα και  φίνο ξεκατίνιασμα από τον εκάστοτε αναμεταδότη, ο οποίος κράζει όλες τις χώρες εκτός από την Ελλάδα και την Κύπρο.

Και μιας και είμαστε επί του θέματος, αφού αναβιώνουν την Παπαρίζου, ας φέρουν πίσω και την Μπόκοτα!

Σβήστε το το τελευταίο.
Έπεσα θύμα παραπληροφόρησης απο τον χαζό αδελφό μου.
Την Σουηδία θα εκπροσωπήσει.
Ας μας μείνει απο την όλη ιστορία όμως, το ότι δίνονται δεύτερες ευκαιρίες.
Έστω και αν πρόκειται για ατάλαντες πλαστικές τραγουδιάρες.

Αυτά έμαθα έγω.

ΕΓΩ! Εγώ! Ε-γ-ώ! Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να το μάθει το κεφάλι μου.

Τεσπα.

Εσείς μάθατε τίποτα;

Ελπίζω ναι.

Αλλιώς αρκεστείτε σε αυτά που έμαθα εγώ.