Ένα μικρό διήγημα.
Καθείς εξ ημών έχει κάποιες αδυναμίες στην ζωή του.
Άλλος το φαΐ, άλλος το ποτό, άλλος τους φίλους του.
Εγώ έχω όλα τα παραπάνω και μερικά ακόμα.
Η μακρά λίστα των σοβαρών αξιών που δίνουν σάρκα και οστά στην καθημερινότητά μου περιλαμβάνει επιπλέον σημαντικά πράγματα όπως: οι γάτες, τα ταξίδια, η οργάνωση ουτοπικών πλάνων, τα ρούχα και τα παπούτσια
Οι αγαπημένες μου γάτες ευτυχώς δεν απαιτούν κάποιο οικονομικό ξεκατίνιασμα από πλευράς μου.
Όλα τα υπόλοιπα όμως το απαιτούν.
Καθώτι βρίσκομαι στην τρυφερά ηλικία των 20 ετών και για κακή μου τύχη δεν είμαι γόνος κάποιας πολύ πλούσιας οικογένειας που καλύπτει τα συναισθηματικά κενά, προμηθεύοντας με με αμύθητα ποσά χρημάτων και λούσων, είμαι διαρκώς άφραγκη.
Όπως είμαι σίγουρη μπορείτε να φανταστείτε σε αυτή την ηλικία των τουεντισαμθινγκς όλοι θα θέλαμε να έχουμε τον κόσμο τα πόδια μας.
Αντίθετα όμως ο κόσμος μας έχει στα πόδια του και μας κλωτσάει όταν είμαστε κάτω.
Παρότι θα ήθελα πραγματικά να μπορώ να χρηματοδοτήσω τα πλάνα μου με την δύναμη της θετικής ενέργειας ή κερδίζοντας διαρκώς μικροποσά στο ΣΚΡΑΤΣ, δυστυχώς ενίοτε αναγκάζομαι να στραφώ στην επι πληρωμή εργασία και στην δούλεψη κάποιου κιορατά.
Η αγορά εργασίας την σήμερον ημέρα is a bitch. Όλοι ψάχνουν την ίδια part time εύκολη δουλειά και στις περισσότερες περιπτώσεις κάποιος έχει φτάσει εκεί πριν από σένα.
Η λίστα πιθανών θέσεων γίνεται στην δικιά μου περίπτωση ακόμα πιο καταπιεστική καθώς δεν μπορώ να δουλεύω πρωϊ γιατί έχω σχολή. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δουλέψω απόγευμα- βράδυ. Δεν μπορώ όμως να δουλέψω βράδυ σε μπαρ γιατί είμαι στούμπος και φλώρος και δεν μπορώ να σπρώξω ούτε να βρίσω κανέναν για να περάσω. Επίσης είμαι αρκετά άχρηστη στο να κρατάω δίσκο και μιλάω σιγά.
Επιπλέον προχθές έφτιαξα μια σούπα και ακούμπισα πολύ σκόρδο και κρεμύδι και ακόμα δεν έχουν ξεμυρίσει τα χέρια μου (γεγονός που με ανησυχεί) και πιστεύω ότι αν η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη, κανείς δεν θα ήθελε να τον σερβίρει μια κοπέλα που θα μύριζε κρεμύδι.
Επομένως μας μένουν άλλες δουλειές όπως πωλήτρια, βιβλιοθηκάριος, κηπουρός, πυρηνική επιστήμονας και υπεύθυνος βίντεο κλάμπ.Ναι ειρωνεύομαι!
ΔΕΝ ΜΑΣ ΜΕΝΟΥΝ ΑΛΛΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ!
ΔΕΝ ΜΑΣ ΜΕΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ!
Κανείς δεν ζητάει άνθρωπο να δουλέψει παρτ ταιμ.
Όλοι (και οι 4 περίπου που πρέπει να αναζητούν άνθρωπο να δουλέψει) θέλουν φουλ ταιμ.
Αλλά δεν έχω εγώ χρόνο φουλ ταιμ να δώσω!
Έχω πολύ πιο σημαντικά πράγματα να κάνω.
Έχω τα πλάνα κατάκτησης του πλανήτη και τα σχέδια ενός σουπερ ντούπερ πρωτοχρονιάτικου πάρτυ να φέρω εις πέρας.
Κάπως έτσι τα ρούχα με αποχαιρετούν.
Τα παπούτσια εμφανίζονται μπροστά μου και όταν κάνω ένα βήμα για να τα πιάσω, πάνε λίγο πιο πίσω.
Το Άμστερνταμ μου κάνει κωλοδάχτυλο και το κοκτέιλ προτιμάει να χυθεί στον νεροχύτη παρά να μπει στο στόμα μου.
Και να μου πείς πάει στο διάολο. Όλα αυτά τα πράγματα τα κάνω και αργότερα. Δεν είναι σημαντικά. (Είναι. Πολύ σημαντικά).
Αλλά εγώ θέλω επίσης πολύ να μετακομίσω.
Και χωρίς γκαφρα δεν γίνεται αυτό.
Και επειδή θέλω να μετακομίσω, όποτε βρω λεφτά πάω και ψωνίζω πράγματα για το μελοντικό μου σπίτι.
Αλλά επειδή έχω τα πράγματα αλλά όχι το σπίτι, έχω ένα δωμάτιο με αρκετά πράγματα που θα γέμιζαν σίγουρα μια γκάρσονιέρα, αν όχι ένα δυάρι.
Και πνίγομαι.
Έχω αγοράσει ένα βιβλίο με θέμα τα μπαούλα του Louis Vuitton το οποίο είναι περίπου όσο εγώ σε μέγεθος. Σκόπευα να το τοποθετήσω στο coffee table που θα έχω δίπλα σε ένα παράθυρο στο σπίτι μου, στο οποίο θα βάλω μια φυστικί και μια ροζ καρέκλα και θα πίνω τσάι κοιτώντας τον κόσμο να περνάει.
ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ.
Δεν είμαι χαρούμενη για αυτό.
Εν ολίγοις αν μάθετε τίποτα για καμία δουλειά πείτε στην Θεία Bomba. Και σας υπόσχομαι ότι θα σας φτιάχνω cupcakes και τσάι, όποτε θέλετε.
Και θα καθόμαστε στο coffee table και θα συζητάμε τα μπαούλα του Louis Vuitton.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου